Mój szanowny małżonek pochodzi z Torunia, gdzie jak wiadomo dawno temu przechadzali się panowie w długich białych płaszczach z czarnymi krzyżami na plecach. Kiedy pierwszy raz spędzałam Wigilię w jego domu poznałam zupę śledziową. Ponieważ jestem miłośniczką śledzi bardzo przypadła mi do gustu. Chłodne śledzie w śmietanowej, słodko-winnej zalewie z chrupiącą cebulką i jabłuszkiem, podane z parującymi ziemniaczkami. Rarytas. Musicie spróbować! Zapraszam.

Jesienią nachodzi mnie ochota na zupę dyniową – taki wewnętrzny przymus. Pomyślałam sobie, że sama dynia to mało. Dodałam batata, marchewkę i czerwoną soczewicę. Wyraziście doprawiona, podana z karmelizowaną cebulką i moją ulubioną kolendrą zupa krem wyszła naprawdę znakomicie, a jak dodać do tego wysoką wartość odżywczą, to naprawdę ambrozjaJ. Szczerze polecam takie rozgrzewające i sycące danie na jesienny dzionek.

Marchewka w zupie to rzecz oczywista, a zupa z marchewki? Dla amatorów słodkawych smaków i mało popularnych ziółek – tutaj trybula ogrodowa, która bardzo harmonijnie komponuje się z marchewką. Łatwa i szybka w przygotowaniu, odpowiednio podana jest wykwintną częścią obiadu. Zapraszam do gotowania.

Osobiście bardzo lubię krupnik, moja rodzinka też. Będąc w dalekiej podróży w Peru w Cusco zamówiliśmy sobie w małej knajpce zupę – lokalną specjalność. Okazało się, że to krupnik w lokalnej odsłonie. Na bazie rosołu gotowanego na kurze, zamiast kaszy jęczmiennej – komosa ryżowa (czy jak kto woli quinoa), zamiast natki pietruszki – kolendra. Natychmiast się zakochaliśmy w tym krupniku, który od tamtej pory gości w naszych talerzach na zmianę z tradycyjnym i takim z kaszą jaglaną. Polecam.